گـویـا رسیـده انـد که ما را صـدا کـنند            ما را دوبــاره با خـودشـان آشنـا کـنند

برگشته اند این صد و هفتاد و پنج نور            ما را ز بـنـد ظلمت غـفـلـت رهـا کنند

هل من معـیـن حجت حق را شنیده اند            بـرگـشـتـه انـد بـاز بـه او اقـتـدا کـنـنـد

بسیـار انـدک اند کـسـانی که در عـمل            جان را برای حضرت جانان فـدا کنند

جان داده اند در غم و غربت به قتل صبر            تا سیـنـه را به داغ حـسیـن آشـنـا کنـند

دل را به راه دوست به دریــا زدنـد تا            دریـا دلانه در یـم رحـمـت شـنـا کنـنـد

سوگند می خورم که شهیدان راه عشق            با دست بسته هم گره از خـلق وا کنند

بـاب الحـوائج اند به آن ها رجـوع کن            از این قبیله هر چه بخواهی، عطا کنند